Bernard bekijkt ‘t: “Vandaag de dag”

In ‘Bernard bekijkt ‘t’ schrijft Bernard Wubbels elke maand met een knipoog over iets dat hij tegenkomt in zijn werk als communicatieadviseur. Met zijn commentaar op zaken waar hij zich over verbaast, biedt hij een verrassend en vaak vermakelijk inkijkje in de wereld van infra, civiel, groen, bouw en techniek.

Alweer een jaar voorbij; terwijl ik dit schrijf zitten we inmiddels in de tweede week van het nieuwe jaar 2024. De tijd vliegt en we moeten mee, of we willen of niet. 2023 is een hectisch jaar geweest, waar al veel over gezegd en geschreven is. Daarbij blijkt het telkens weer lastig om een tijdperk te analyseren als je er nog middenin zit. Pas als je uitzoomt en kijkt naar langere periodes, bij voorkeur zelfs een tijdsbestek dat eeuwen beslaat, zie je vaak de grotere verbanden. Dan blijkt dat de geschiedenis zich herhaalt en dat de mensheid niet leert van de fouten die zij maakt. Dan blijkt er ondanks onze grote technologische vooruitgang van de afgelopen eeuwen ook na 2023 jaar nog steeds geen plaats te zijn in de herberg. En heeft een dictator als Poetin nog steeds niet door dat het makkelijker is om de harten van mensen te veroveren, dan het land waarin ze wonen.

Hoe kwam ik hier ook alweer op? Oh ja, de jaarwisseling. Traditioneel is dit de periode waarin mensen beginnen om hun nieuwe voornemens vol goede moed uit te voeren. Gezonder leven, meer sporten, meer oog voor elkaar, veranderen van baan, een nieuwe hobby, een nieuwe partner, minder op je telefoon zitten, minder series kijken, de lijst is lang. Een jaar trouwens ook. Al snel komt bij veel mensen de klad in de goede voornemens. De een houdt het nog wel een paar weken vol, een ander hooguit een paar dagen, slechts een enkeling weet het toch een jaar vol te houden.  

Als rekeneenheid is een jaar natuurlijk ook wel heel ruim, de meeste mensen leven immers gewoon van dag tot dag. Met die dagen is trouwens iets bijzonders aan de hand. Er gaat vandaag de dag geen dag voorbij of het is wel ergens ‘de Dag van’. Sommige van die dagen zijn bij iedereen bekend, omdat het jaarlijks terugkerende (feest)dagen zijn: Koningsdag, Prinsjesdag, Dierendag, of Dag van de Arbeid.  Een aantal andere dagen klinkt voor veel mensen ook nog redelijk bekend: Secretaressedag, de Dag van de aarde, de leraar, de leidster, de schoonmaak, of de Dag van het werkplezier in de zorg. Ook bij Verander-je-wachtwoord-dag en kraanwaterdag kan ik me nog iets voorstellen. Of bij de Dag van het ei, of de aardbei. Maar wat te denken van de Dag van de rare loopjes? Of de Dag van het eetbare landschap, betaalde liefde, of naakt tuinieren? Dit verzin ik niet, al die onderwerpen hebben allemaal hun eigen jaarlijkse dag. Om deze wildgroei enigszins tegen te gaan zou je natuurlijk een aantal dagen kunnen combineren. De Dag van het ei en de Dag van de aardbei worden dan samengevoegd tot de Dag van het gezond ontbijt, bijvoorbeeld. Ook voor die laatstgenoemde drie bijzondere onderwerpen zie ik samenvoegmogelijkheden. Wat dat oplevert laat ik echter graag over aan de fantasie van de lezer, want dat valt buiten het bestek van deze column.

Op mijn eigen werkgebied blijken er ook verschillende dagen in het leven geroepen. Dat varieert van de Dag van de bouw, de bouwkostendeskundigen, de ondernemer, de infra, de architectuur, biodiesel en circulariteit, tot de Dag van het kasteel, het dak, bodemdag en de nationale groendag. 

De Dag van de architectuur is in het leven geroepen voor iedereen die geïnteresseerd is in architectuur en stedelijke ontwikkeling. Veel dorpen en steden stellen bijzondere gebouwen open en er zijn tal van lezingen, debatten, tentoonstellingen, films en excursies. Deze dag wordt blijkbaar zo vol gepropt dat er inmiddels drie dagen voor worden uitgetrokken.

Op de Dag van de bouw stellen bouw- en infrabedrijven hun bouwplaatsen open voor het Nederlands publiek.  Jong en oud kunnen zo ontdekken wat er komt kijken bij het bouwen van onder andere huizen, wegen, ziekenhuizen, sluizen, dijken en stations. Voor 2024 staat deze dag, de 17^e inmiddels, gepland voor zaterdag 8 juni.

Dat er naast de Dag van de bouw, ook een Dag van de sloop bestaat, zal niemand verbazen: Demolition Day. Of het ook dit jaar plaats vindt weet ik niet zeker, de laatste keer dat het plaats vond was volgens mijn informatie 17 september 2022. In het buitenland zijn ze alweer een stapje verder. De eerste sloopkamer opende in 2008 zijn deuren in Japan en sindsdien is het een wereldwijd bekend fenomeen. Tegen betaling van een kleine vergoeding kunnen mensen in sloopkamers of ‘rage rooms’ een verzameling willekeurige objecten aan gort te slaan. Om de sloper in jezelf naar boven te halen, vermoed ik. Ik weet niet of de Nederlandse sloopsector op deze mensen zit te wachten. Maar mocht er dit jaar dus weer geen Demolition Day zijn in Nederland, dan kan de echte liefhebber ook nog kiezen om de politiek in te gaan, ja toch? Want als opbouw en afbraak ergens dicht bij elkaar liggen, dan is het wel aan het Binnenhof in Den Haag. En daarmee doel ik dus niet op de verbouwing die daar nu in volle gang is…

Deel dit artikel: